Valerie June powaliła mnie swoim niezwykłym wokalem cztery lata temu, przy okazji premiery swojego czwartego albumu "The Order Of Time". Pamiętam, że sięgnąłem jej twórczość kierowany znakomitymi recenzjami z portali zagranicznych, bo tych w Polsce prawie nie było, a jeśli już – to pozostały niezauważone. A szkoda, bo ta wszechstronnie utalentowana artystka zasługuje na większy rozgłos w naszym kraju. W miniony piątek powróciła z nowym albumem "The Moon And Stars: Prescriptions for Dreamers" i znów z wdziękiem chwyciła kawałek mojego serducha. Valerie pochodzi z Tennessee i konsekwentnie trzyma się amerykańskich korzeni muzyki folkowej, gospelowej, bluesowej, soulowej. Miksuje te gatunki w sposób bardzo kunsztowny i olśniewający. I to zdanie śmiało broni swoim najnowszym dziełem. Współpracowała nad nim z bardzo uznanym producentem Jackiem Splashem, który ma za sobą epizody z choćby Kendrickiem Lamarem i Alicią Keys. I jego wpływy można odczuć w kilku momentach, gdy Valerie zaczyna zahaczać o dźwięki afrobeatowe i orkiestralne, a tradycyjne korzenie jej twórczości zapuszczają się w rejony bardziej nowoczesne (automatyczna perkusja). Pod względem produkcji ten krążek jest wyśmienicie wypolerowany. Z przyjemnością słucha się kolejnych kompozycji, które, zdaje się, pragną opuścić fizyczną formę i uciec w stronę zawieszonego na nieboskłonie księżyca, by tańczyć pośród gwiazd. Już od pierwszego utworu "Stay" zostałem porwany właśnie w taką kosmiczną podróż! Mistyczną, senną, rozmarzoną i pokrzepiającą! I przede wszystkim – barwną! Przykładem świeci centralna część albumu. Valerie ze zdumiewającą zwinnością przechodzi  z ciepłego, wzniosłego i chyba najlepszego na całym krążku utworu "Call Me A Fool" (z gościnnym udziałem Carly Thomas – legendy soulu)  w bardzo oszczędny i melancholijny stan w utworze "Fallin'", by za chwilę zaskoczyć wyróżniającą się, beztroską, przyspieszoną i radosną kompozycją "Smile".

Wszystkie muzyczne tekstury na tym krążku zostały zbudowane z pajęczą skrupulatnością i przepełnione ponadczasową ambicją. No i do tego TEN wokal! Ostry, przenikliwy, manieryczny głos Valerie jest jedyny w swoim rodzaju! I ona wykorzystuje ten dar w nieziemskim stylu, spajając przy tym wszystkie swoje artystyczne pomysły. Może nie ma we mnie teraz takiego zachwytu z odkrycia czegoś wyjątkowego, jak miało to miejsce cztery lata temu, ale nadal pozostaję pod wrażeniem jej ekspresyjnych umiejętności wokalnych.

Muzyczne opowieści Valerie na "The Moon And Stars: Prescriptions for Dreamers" krążą wokół wytrwałości, przetrwania i akceptacji – tematów, które bliskie są czarnoskórej społeczności. Valerie z wdzięcznością i uśmiechem spogląda w gwiazdy, które tworzą jej portret, ale nie zapomina o wyboistej drodze, która doprowadziła ją do tego momentu. To artystka świadoma, jakiemu wciąż bolesnemu uciskowi poddawana jest jej społeczność, ale paradoksalnie jej orężem w tej walce staje się muzyka przepełniona kolorami nadziei i radości.

Album – poprzedzony wartymi wspomnienia, bo znakomitymi kompozycjami "Why The Bright Stars Glow" i "Home Inside" – kończy się w bardzo ambientowy sposób: śpiew ptaków, gongi powietrzne, delikatnie uderzenia w fortepian i dmuchnięcia we flet dopełniają poczucie obcowania z bardzo inspirującym, uduchowionym, medytacyjnym krążkiem, który urzeka swoim blaskiem, niczym tarcza księżyca w czasie pełni!