Znakomity singiel "MMMOOOAAAAAYAYA" zapętlił się w moich głośnikach na kilka kwietniowych dni. Od tamtego momentu zacząłem uważniej śledzić Illuminati Hotties i losy stojącej za tym projektem charyzmatycznej artystki Sarah Tudzin. W kolejnych miesiącach pojawiały się od niej następne świetne single, już konkretnie zwiastujące nowym album "Let Me Do One More". I znów Sarah podbiła mój muzyczny gust! Zresztą nie tylko mój, bo, biorąc pod uwagę pojawiające się recenzje, krytycy również zdają się być bardzo zachwyceni tym krążkiem. Krążkiem niezwykle intrygującym, zaskakującym, obok którego nie sposób przejść obojętnie. Sarah swoją twórczość określa jako "tenderpunk". Bardzo trafnie, bo z jednej strony w jej piosenkach nie brakuje czułości (niektóre blisko balladowe kompozycje są wręcz zbudowane na słodko-gorzkich fundamentach przygnębienia i melancholii), a z drugiej w kilku momentach jesteśmy bombardowani iście zuchwałymi, surowymi w swej kanciastej formie, ale niezwykle przebojowymi garażowo-punkowymi "strzałami". To dawka błyskotliwie podkręconej, dynamicznej mieszanki wspomnianego punka, indie rocka i inteligentnego, alternatywnego popu. Kompozycje urzekają, zaskakują połamanymi rytmami, harmoniami, pobudzają ostrymi gitarami – są absolutnie wyjątkowe, złożone z niejednoznacznych emocji i mądrych tekstów.

Naprawdę trzeba docenić Tudzin, która generalnie w dużej mierze samodzielnie stworzyła ten album: zagrała na większości instrumentów, zajęła się wokalem, wyprodukowała i zaaranżowała całość oraz wydała ten krążek nakładem własnej wytwórni Snack Shack Records. Jej muzycznego instynktu można pozazdrościć, a studyjna bystrość sprawiła, że ten album brzmi tak dobrze, jak na to zasługuje. Czy mogło być jednak inaczej, skoro Sarah jest absolwentką Berklee College of Music z zakresu produkcji muzycznej, inżynierii dźwięku i pisania tekstów, a swoje umiejętności doskonaliła jako asystentka Chrisa Coady'ego (Beach House, Yeah Yeah Yeahs, TV on the Radio) w kultowym Sunset Sound Studio i jeszcze w CV może wpisać współpracę w studiu z Coldplay, Lady Gagą,  Barbarą Streisand, Porches, Weyes Blood, a także pracę nad musicalem "Hamilton"? Mogłaby spokojnie rozwijać się i zarabiać jako producentka muzyki, ale, na całe szczęście dla nas słuchaczy, ciągnie ją niezmiernie do bycia także po tej drugiej stronie, na scenie.

Jej poprzednie dzieła: debiutancki album "Kiss Yr Frenemies" z 2018 roku oraz mixtape "FREE I.H.: This Is Not the One You've Been Waiting For" z 2020 roku, były pozycjami dobrze ocenianymi, obiecującymi, ale to na tym najnowszym dziele Sarah przeskoczyła do znaku jakości "świetne"! Mamy niewątpliwie do czynienia z eksplozją jej wyjątkowego talentu, czego efektem jest album pełen wspaniałych niespodzianek i idealnie balansujący między rockową zadziornością, energicznymi riffami a nostalgicznymi, intymnymi zadumami, między świadomą żartobliwością a szczerą wrażliwością. Jedno z największych zaskoczeń tego roku. Warto posłuchać!