Zeszłoroczny koncert Much w toruńskim NRD sprawił mi ogrom frajdy, więc na to kolejne spotkanie przebierałem nóżki z niecierpliwością, a znakomita płyta "Szaroróżowe" nie opuszczała mojego samochodowego odtwarzacza od dobrych kilkunastu dni! Może nawet dziś uplasowałbym ją nieco wyżej w zestawieniu ulubionych polskich płyt 2021 roku... Ale do koncertowego sedna.

 

Na żywo panowie ponownie potwierdzili, że są "w gazie"! Generowaniu potężnego ładunku gitarowej energii nie przeszkodziła nawet niedyspozycja wokalna Michała Wieszaki, który zmagał się w tym dniu z zapaleniem krtani. Z utworu na utwór jego gardło jednak wyczuwalnie się rozgrzewało, a koledzy z zespołu pomagali tam, gdzie tylko to było możliwe. Szkoda tylko, że z tego powodu z setlisty wypadł utwór "Notoryczni Debiutanci", który z hukiem otworzyłby ten koncert i zapewne od razu zmusiłby mnie do powstania z miejsca. Przy utworach "Fototapeta", "Zapach Wrzątku", "22 godziny" jeszcze się opierałem, choć nóżka już energicznie wybijała rytm, a przy porywającym utworze "Zamarzam" nie wytrzymałem i wystrzeliłem w górę! Ach, na takich rockowych koncertach miejsca siedzące powinny być zakazane! Przy "Psach miłości" przybyło śmiałków do rock'n'rollowego tańca pod sceną, aczkolwiek muszę z lekkim smutkiem odnotować, że ostatecznie zespół dopingowała zaledwie garstka fanów. Chyba chełmińska publiczność nie była przygotowana na tak szalony wieczór... Ja zaś bawiłem się kapitalnie, zdrowo potańczyłem i totalnie zdarłem sobie gardło! Chłopaki z zespołu też nie oszczędzali swoich sił! Z niezwykłą przyjemnością obserwowałem tę niepowtarzalną, żywiołową, sceniczną chemię w zespole i zaczerpnąłem od nich lawinę pozytywnej energii! Kilka chwil szczególnie utkwiło mi w pamięci. Taneczne wygibasy wspierającego skład Much od zeszłego roku Piotra Kołodyńskiego (Terrific Sunday, Oysterboy) podczas wyśmienicie rozbudowanego wstępu kompozycji "Szaroróżowe" były imponujące! Albo ten moment, w którym do Szymona Waliszewskiego za perkusją podszedł z gitarą Stefan Czerwiński i z furią testował wytrzymałość desek sceny chełmińskiego kinoteatru... Czysty ogień! Wspaniałym fragmentem okazała się również końcówka utworu "Nie tak", gdy wspólnym wysiłkiem zespół spiętrzył potężną ścianę dźwięku, Michał szarpał za struny na klęczkach, pozostali koledzy otoczyli go, a w ostatnich sekundach Stefan, już niemalże leżąc na scenie, krzesał z gitary płomienie! Wow! "Miasto Doznań" na bis dopełniło obraz rock'n'rollowego szaleństwa i wręcz miałem ochotę wskoczyć na scenę, by wykrzyczeć razem z zespołem "Tylko mało i mało"! Bo chciałoby się jeszcze więcej i więcej! 

 

Koniec końców jednak z ogromną satysfakcją starłem pot z czoła. Ten poniedziałkowy wieczór zamienił się dla mnie w gorączkę sobotniej nocy! Świetna mieszanka niestarzejących się indie-rockowych przebojów z poprzednich płyt oraz tych wspaniale dojrzałych kompozycji z płyty "Szaroróżowe", często prezentowanych w rozbudowanych aranżacjach, na żywo wypadła po raz kolejny dla mnie fe-no-me-nal-nie! To była fantastyczna zabawa! Dzięki Muchy!