Od debiutu Piotra minęło sześć lat! Wydawało się wówczas, że przed nim błyskawiczny rozwój kariery. Płyta "Revolving Door" została bardzo ciepło przyjęta (nagrodzona Fryderykiem), Zioła intensywnie koncertował, sukcesywnie powiększał grono oddanych fanów i nagle... no niemalże nam zniknął. Przyczyna? Zdiagnozowana choroba afektywna dwubiegunowa. Piotr nie ukrywa, że ostatnie lata spędzał w szpitalach psychiatrycznych i dążył do samoakceptacji. Cały ten bagaż doświadczeń przelał na wyczekiwany drugi album. I to jest jeden z tych wielkich comebacków! Na punkcie "Wariata" można naprawdę oszaleć! To dojrzałe i niezwykle spójne dzieło. Z bardzo szczerymi tekstami, które chwytają za serducho. Zwłaszcza w momentach, gdy liryka zostaje osadzona w balladowym tempie. Ale nie brakuje tu również melodii, które tryskają pozytywnymi wibracjami i zapraszają do tańca. Brzmienie nieco się zmieniło od czasu debiutu, ale bez rewolucji. Piosenki są perfekcyjnie zaaranżowane w takim ciepłym, retro, rock'n'rollowym stylu. Atmosfera przeważająco stonowana, ale choćby taki "Checkmate" pokazuje gitarowy pazur. To zresztą jedna z dwóch anglojęzycznych kompozycji ("Geneva" jest pięknie rozbudowaną balladą) pośród tych polskich – zaliczam to na plus. Teksty wpadają w ucho, melodie rozczulają i elektryzują – wyśmienita uczta! I jakże doskonale ten krążek wpisuje się w zmianę kursu wszelkich dyskusji nad walką z chorobami psychicznymi.W tytułowym singlu Piotr odważnie śpiewa: "Teraz jest mój czas. To jest pora na mnie". Nic więcej dodać, nic ująć.