Miło móc rozpoczynać sezon koncertowy w swoim rodzinnym Mieście Zakochanych, czyli Chełmnie. Od kilku lat organizatorzy Walentynek Chełmińskich zapraszają artystów i zespoły, które trafiają w moje gusta. Julia Marcell, Sorry Boys, Fisz Emade Tworzywo, Muchy, Patrick The Pan, Voo Voo, Dziwna Wiosna, Cheap Tobbaco... Jednak żadna z tych gwiazd nie przyciągnęła tak licznej publiczności, jak w tym roku Kwiat Jabłoni. Urokliwy chełmiński Rynek dosłownie pękał w szwach. To tylko obrazuje skalę osiągniętego sukcesu przez Kasię i Jacka po wydaniu trzeciego albumu "Pokaz Slajdów". Kolejne milionowe odsłuchy, triumfy w mainstreamowych stacjach radiowych, trasa halowa z powiększonym składem... Kto by się spodziewał, że folkowy zespół tak powszechnie podbije serca i tej młodszej i tej starszej polskiej publiczności. A przecież pamiętam początki tej formacji: zaskakujący sukces piosenki "Dziś późno pójdę spać" na YouTubie i pierwszy skromny występ, jeszcze jako duet, w toruńskim Klubie NRD w 2018 roku. Z każdą kolejną trasą i wydawnictwem zaliczali sceniczny progres, ich koncertowy skład się powiększał, wypełniali coraz większe obiekty, aż do tych wspomnianych, zeszłorocznych hal. Na te ostatnie koncerty nie dotarłem, ale w Chełmnie otrzymaliśmy namiastkę tamtych emocji. Oczywiście bez specjalnej produkcji, ze składem okrojonym z obecności chórku i skróconym repertuarem, niemniej dawka pozytywnej energii płynąca ze sceny i tak powodowała euforyczne reakcje wśród publiczności. Uśmiech pojawiał się również często na mojej twarzy, a i nóżki ochoczo momentami pląsały. Nie czuję może już takiej więzi z Kwiatem, jak to miało miejsce kilka lat wstecz, ale ogólnie ten problem pojawia się u mnie przy większości artystów, których z ekscytacją śledziłem na początku kariery, ale gdy zaczęli płynąć na wysokiej fali sukcesów (nie żebym nikomu tego nie życzył, wręcz przeciwnie!) i niejednokrotnie wpadli w pułapkę mainstreamu to pojawiają się u mnie typowe relacje love-hate. Mimo wszystko do Jacka i Kasi zachowuję dużą dozę sympatii, bo nie sposób nie lubić ich twórczości oraz osobowości. Zatem miło podśpiewywałem pod sceną ich największe przeboje z poprzednich wydawnictw "Niemożliwe" i "Mogło być nic", a i najnowsze kompozycje wywarły na mnie dobre wrażenia. Wyróżnię taneczne "Byłominęło", chóralnie odśpiewywane "Od Nowa" i zwłaszcza fenomenalnie wykonane, z takim wcześniej niespotykanym rockowym pazurem "Zasnąłem na trawniku"! Nie zabrakło również miejsca na przebojowy "Szary Świat" z repertuaru Sanah. Partie wokalne Zuzi wykonał tu jeden z dwóch gitarzystów zespołu. Cały występ cieszył też ucho instrumentalnymi popisami. Szczególnie obecność dodatkowych perkusjonalii niezwykle wzbogacała sceniczne brzmienie. No i sama bardzo radosna i energiczna postawa towarzyszących Kasi i Jackowi muzyków zarażała pozytywnością. Jedyna wada – koncert trwał zaledwie niecałą godzinę... No trochę słabo. Rozumiem, że warunki pogodowe może niezbyt przyjemne (aczkolwiek jak na luty było całkiem ciepło), że impreza mało prestiżowa (ten występ w ogóle nawet nie był wspominany na socialach zespołu...), ale trochę to było nie fair w stosunku do publiczności, która przyjechała tłumnie również z okolicznych miejscowości. Niedosyt zatem pozostał, ale nie wiem, czy zdecyduję się na kwietniowe koncerty Kwiatu Jabłoni w Toruniu. Raz, że ten miesiąc zapowiada się u mnie już dość intensywnie, dwa – będę ich widział jeszcze latem na Colours Of Ostrava.    

 

 

 

 

 

 

 

Sylwester Zarębski

Podróże Muzyczne

29.02.2024