Sporo się zmieniło w życiu Lucy Dacus od czasu premiery jej ostatniej solowej płyty "Home Video" w 2021 roku. Mam na myśli oczywiście przede wszystkim triumfalny powrót projektu Boygenius z debiutanckim albumem "The Record" sprzed dwóch lat, który wyniósł członkinie tego składu na nowy poziom rozpoznawalności i popularności. Supergrupa współtworzona przez Lucy Dacus, Phoebe Bridgers i Julien Baker nie tylko odniosła niemalże komercyjny sukces, ale pozostawiła w eterze także przecudowne kompozycje, które stały się ponadczasową odą do szczerej, nieskazitelnej, ponadczasowej przyjaźni. Niespodziewanie to uczucie między Lucy a Julien przerodziło się w silniejsze emocje. Kilka dni przed premierą nowego solowego albumu Dacus przyznała otwarcie w wywiadzie, że obecnie jest w romantycznym związku z Baker! Co za piękna historia! I tym samym zbiór dwunastu kompozycji (plus orkiestrowe preludium) na "Forever Is A Feeling" nabrał zupełnie nowego kontekstu i właściwie nie sposób przekazywanych emocji przez Dacus nie odczytywać jako listów miłosnych wysyłanych w stronę swej ukochanej. Oczywiście 29-latka z Wirginii zagłębia się w różnorodne stany miłości: od jej banalności, gorączkowego zauroczenia, przygnębiającego zwątpienia, przez nachodzące kryzysy, po powagę wizji wspólnej przyszłości, sprawiając, że zręczna liryka ma wymiar bardzo uniwersalny. Uczciwie trzeba przyznać, że Lucy nie wznosi się tu na szczyt swoich narracyjnych umiejętności, ale zarazem te piosenki napędzane i zanurzone w głębokim uczuciu miłości są po prostu koniecznym i bardzo bezpośrednim wpisem do jej życiowego pamiętnika. Liryka liryką, ale ten album najzwyczajniej też wypełnia zmysł słuchu błogą i wysublimowaną przyjemnością! Podstawą brzmienia Lucy pozostaje szeroko pojęty alt-folk i Americana, ale to muzyczne płótno wypełnione jest niezwykle barwnymi szczegółami. Kompozycje są przeważająco utrzymane w powolnym, rozmarzonym, chamber-popowym tempie ("Big Deal" świeci tu przykładem), często wyłaniają się tu piękne partie smyczków ("Ankles", "Modigliani"), wyróżnia się utrzymane w jazzowym i teatralnym klawiszowym stylu "Limerence", nie brakuje subtelnej akustycznej ballady (rozczulające "For Keeps"), milutko kołysze harfa w "Come Out", popowym sznytem za uszy pociąga "Best Guess", pojawiają się powściągliwe zakusy rockowego wzburzenia (chrupiące tekstury gitar w "Talk", wirujące country w "Most Wanted Man", miażdżące gitarowo-perkusyjne crescendo w finale "Lost Time"), przecudownie wybrzmiewa duet Dacus z Hozierem w "Bullseye", a i czujne ucho wychwyci rozproszone wokale Phoebe Bridgers i Julien Baker. Tekstury muzyczne na tym albumie nie są może porywające, ale po prostu mile łechtają serduszko. Lucy Dacus w introspektywnych opowieściach ulokowanych na tle eleganckich aranżacji uchwyciła obraz stanu rozkwitającej miłości i poczęła po prostu pięknej urody album!